การพัฒนาส่วนบุคคล

มนุษย์ไม่ได้มีบุคลิกภาพตามกำเนิด ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่ทราบกันดีว่ามีปัจจัยหลัก 5 ประการที่ส่งผลต่อบุคลิกภาพ ได้แก่

• ปัจจัยทางชีวภาพ
• ปัจจัยทางสังคม
• ปัจจัยทางครอบครัว
• ปัจจัยด้านสถานการณ์
• ปัจจัยทางวัฒนธรรม

บุคลิกภาพของบุคคลไม่สามารถจำแนกได้ว่าดีหรือไม่ดี และต่อไปนี้คือข้อเท็จจริงเกี่ยวกับบุคลิกภาพ :

• มันได้มา
• มันได้รับอิทธิพลจากปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
• มันมีเอกลักษณ์และแตกต่าง
• มันแสดงให้เห็นว่าบุคคลนั้นเป็นใครจริงๆ

บุคลิกภาพเป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งในชีวิตของทุกคนตั้งแต่วัยเด็ก เพราะแสดงให้เห็นถึงวิธีที่เราประพฤติต่อสมาชิกในครอบครัว เพื่อน และเพื่อนร่วมงาน ความสัมพันธ์ของเราในแง่ของการทำงานและชีวิตจะถูกตัดสินโดยการกระทำของเรา บุคลิกภาพของแต่ละคนแตกต่างกันมาก บางคนอาจใจดี อ่อนโยน บางคนอาจหยาบคายและหยิ่งยะโส บางคนอาจอดทน เป็นต้น

การพัฒนาบุคลิกภาพพูดถึงภาพรวมว่าบุคคลนั้นพูด คิด ดู และประพฤติตนอย่างไร บุคคลที่ต้องการประสบความสำเร็จในระดับองค์กร บุคลิกภาพที่ดีจึงเป็นสิ่งจำเป็น ในขณะที่บางคนอาจประสบความสำเร็จแล้ว แต่บางคนอาจล้มเหลว สำหรับผู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จ ยังมีอีกมาก โปรแกรมพัฒนาบุคลิกภาพ มีให้เรียนครบทุกหลักสูตร โดยจะสอนตั้งแต่พื้นฐานจนจบ ในหลักสูตรเหล่านี้ เด็กๆ จะได้รับการสอนวิธีพูดในที่สาธารณะ วิธีดึงดูดความสนใจ วิธีเป็นผู้พูดที่ดี ฯลฯ เด็กๆ จะได้รับการสอนวิธีสร้างความมั่นใจในตัวเอง ซึ่งหลายคนขาดสิ่งนี้ไป ฝึกฝนการคิดอย่างมีตรรกะ ในขณะที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานในการตัดสินใจในช่วงเวลาที่สำคัญ มีเพียงไม่กี่คนที่ต้องการความช่วยเหลือในการกำหนดเป้าหมายอาชีพของพวกเขา เคล็ดลับและเทคนิคเกี่ยวกับเวลา การจัดการ, การแสดงความนับถือตนเองแบบด้นสด และความมั่นใจในตนเองเป็นต้น 

ทฤษฎีของเพียเจต์ การพัฒนาองค์ความรู้ มี 4 ระยะที่สัมพันธ์กับอายุของเด็ก คือ ระยะรับรู้และการเคลื่อนไหว ระยะก่อนปฏิบัติการ ระยะปฏิบัติการรูปธรรม และระยะปฏิบัติการอย่างเป็นทางการ

เวทีช่องปาก

ระยะนี้จะเริ่มตั้งแต่ 0 ถึง 1 ปีครึ่ง ในระยะนี้ ช่องปากเป็นส่วนที่บอบบางของร่างกายและเป็นแหล่งกำเนิดความสุขและความยินดีหลักของทารก การที่แม่ให้ความสนใจทารกแรกเกิดจะทำให้ทารกไว้วางใจหรือสงสัยในโลกรอบตัว (ซึ่งแม่กำลังพูดถึงอยู่) เมื่อคิดว่าความต้องการของเขาได้รับการตอบสนองแล้ว ทารกจะเกิดความไว้วางใจและยอมรับว่าโลกจะจัดการกับเขา 

ระยะทวารหนัก 

เมื่อใกล้จะสิ้นสุดระยะการกัดแทะของช่องปาก เด็กจะสามารถเดิน พูด และกินอาหารได้ด้วยตัวเอง เด็กสามารถกลั้นหรือส่งของที่เขามีได้ ซึ่งใช้ได้กับการทำงานของอวัยวะภายในและกระเพาะปัสสาวะด้วยเช่นกัน เด็กสามารถกลั้นหรือส่งของที่อยู่ภายในและกระเพาะปัสสาวะได้ 

ระยะอวัยวะสืบพันธุ์ (ออดิปัส)

งานที่ได้รับมอบหมายสำหรับช่วงเวลานี้คือการสร้างและเสริมสร้างแรงผลักดัน การระเบิดอารมณ์ซึ่งเด็กจะส่งเสริมให้มีแนวโน้มที่จะตำหนิผู้อื่นอย่างล้นหลาม ช่วงเวลานี้กินเวลาตั้งแต่ช่วงที่สามถึงหกของชีวิต ซึ่งเป็นช่วงก่อนวัยเรียน ขณะนี้เขาพร้อมที่จะเริ่มดำเนินการ ทั้งในด้านการศึกษาและด้านอื่นๆ ด้วยตัวเอง แรงผลักดันนี้จะเพิ่มขึ้นได้แค่ไหนขึ้นอยู่กับว่าเด็กได้รับโอกาสจริงมากเพียงใดและเขาได้รับความสนใจมากเพียงใด หากเขาถูกสั่งให้รู้สึกแย่เกี่ยวกับพฤติกรรมหรือความโน้มเอียงของตัวเอง เขาอาจเกิดความรู้สึกว่าต้องตำหนิตนเองสำหรับกิจกรรมที่เริ่มต้นด้วยตนเอง 

ระยะพักตัว

ระยะนี้ครอบคลุมระยะเวลาตั้งแต่ 6 ถึง 11 ปี ซึ่งเป็นช่วงวัยเยาว์ เด็กสามารถคิดอย่างมีเหตุผลและสามารถใช้อุปกรณ์ที่ผู้ใหญ่ใช้ ความสนใจและความสนใจทางเพศ (ปกติในช่วงอวัยวะเพศ) จะถูกระงับจนถึงวัยรุ่น เมื่อได้รับพลังงานและได้รับอิสระ เด็กจะมีความมั่นใจในความสามารถในการแสดงและใช้สื่อของผู้ใหญ่ สิ่งนี้กระตุ้นให้เด็กมีความรู้สึกกระตือรือร้น 

ระยะก่อนวัยผู้ใหญ่: 

ช่วงเวลาดังกล่าวซึ่งถือเป็นช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายส่วนใหญ่นั้นจะเริ่มตั้งแต่อายุ 12-13 ปี และอาจยาวไปจนถึง 18-19 ปี เด็กๆ ในช่วงวัฏจักรสั้นๆ จากวัยรุ่นสู่วัยเจริญเติบโตนี้ จะแสดงพฤติกรรมเหมือนผู้ใหญ่ และบางครั้งก็เหมือนเด็กวัยรุ่น ผู้ปกครองยังแสดงความไม่เต็มใจที่จะยอมรับพวกเขาในบทบาทใหม่ของการเป็นผู้ใหญ่

งานที่ดีที่สุดในสาขานี้คือการเป็นผู้ฝึกงานพัฒนาส่วนบุคคล